We zitten al weer twee plaatsen verder sinds ons laatste bericht uit Palenque. Vorige week maandag hebben we de reis vandaar naar San Cristóbal de las Casas gecombineerd met een bezoekje aan drie watervallen onderweg. Dat was een goede tip van Martijn, Pauline en Jantine, die we een aantal keren tegenkwamen in en rondom El Panchan. Het is leuk om onderwegandere reizigerste ontmoeten en met hen verhalen, grappen, tips en ervaringen uit te wisselen. De watervallen hebben normaal gesproken prachtige kleuren, maar het regent hier de laatste (regen)tijd regelmatig en dat vertroebelt het water haar kleuren. Maar de afwisselende reis/waterval-dag was er niet minder geslaagd om.

San Cristóbal de las Casas is een kleurrijke, mooie, levendige stad waar bovendien eencultureel festivalaan de gang wastoen wij daar waren. Overdag verkenden we de stad en de omgeving en ´s avonds konden we genieten van (gratis) voorstellingen. De ene wat meer geslaagd dan de andere, maar als alternatief warener dan altijdrestaurantjes en barretjes met lekker eten en drinkenen vaak live muziek.

Met een 'colectivo', de efficiënte Mexicaanse deeltaxibus, zijn we woensdag naar San JuanChamula geweest. Daar hebben we een kerkgebouw bezocht waar de Mexicanen, preciezer de Totzil, hun oude eigen godsdienst ongedwongen combineren met het ooit door de Spanjaardenopgelegde Katholicisme. Geen kerkbanken, maar dennenaalden op de grond. Geen priester, maar een soort gebedsgenezers. Geen wijn en brood, maarkaarsen, geurolieën en sterke drank of cola. Het hele sfeertje is mystiek, maar ook Mexicaans rommelig en gezellig. Het is alleen jammer dat er af en toe een toeristenbus door de kerkheen komt gebanjerd.

Nog helemaal in de ban van ons bezoek aanChamula,hebben we in de 'living church'van het museum van de Maya geneeskunst in San Cristóbal zelf een rituele reiniging ondergaan. De reiniging duurde voorons allebei een klein halfuurtje. Wemoesten zelf onze kaarsjes aansteken, waarna degenezer gebeden begon op te zeggen. Daarna ging hij de beelden langs met een bos basilicum en een ei entrakteerde hij ons opeen zachte basilicum afranseling.Ten slotte brak hij het ei in een glas en 'las'hij onze dooier. Ze hadden allebei een bultje; dat was niet perfect, maar we hoefden ons geen zorgen te maken. Tenminste, zo hebben wij het begrepen.

Eenmaal buiten stonden we op onze benen te trillen en werden we helemaal licht in ons hoofd. 'Best pittig, zo´n reiniging' dachten we nog, maar we bleken onze eerste lichte aardbeving te voelen. Gelukkig was er geen schade en reageerden de Mexicanen een beetje lacherig. Dat stelde ons weer helemaal gerust.

Eergisteren hebben we de Cañon de Sumidero bezocht; een machtige kloof met een rivier die op sommige plaatsen 300 meter diep is en waarvan de rotswanden tot 1 kilometer uit het water oprijzen. Met een snelle boot zijn we de kloof ingevaren en hebben we onze nekken verrekt in een poging om alle toppen te kunnen zien. In de kloof hebben we ook nog veel vogels, een stille brulaap en krokodillen gespot. Een mooi natuur-uitje ter afwisseling van de tempels, kerken en steden.

Gisteren zijn we aangekomen in Comitán, waarvandaan we vandaag het merengebied Lagos de Montebello hebben bezocht. Normaal gesproken schitterend gekleurde meren, maar ja ... die regentijd hè!We hebben er lekker rondgewandeld en gezellig gekletst met moeder, dochter en (klein)kinderen onder het genot van een kopje koffieinmoeders tentzeilen barretje.

In San Cristóbal waren veel toeristen, maar hier in Comitán zijn we de enige twee voorzover wij kunnen zien. En dat, terwijl onze Trotter het stadje omschrijft als attractief. Veel minder te doen dus, maar wel 100% Mexicaans, of liever Chiapaans zoals deze provincie heet. Dus ook wij flaneren over het Zócalo en rusten af en toe wat op een bankje. Morgen gaan we naar Guatemala. Vanaf hier is het twee uurtjes bussen naar de grens en dan nog vijf uurtjes naar Quetzaltenango. Vanavond dus op tijd naar bed en morgen vroeg uit de veren. We hebben we weer zin in!