8 Maanden zijn we aan het reizen, waarvan de laatste 8 weken in Indonesië, en nu zitten we in Singapore op onze 80e vaste overnachtingsplaats. 8 Is een geluksgetal in de Aziatische cultuur en dat straalt ook op ons af. Wij voelen ons bevoorrecht en erg gelukkig met alles wat wij mogen zien, horen, proeven, ruiken en voelen tijdens onze wereldreis. Niet dat het zonnetje elke dag even hard voor ons schijnt, ook reizen gaat niet altijd over rozen, maar over het algemeen is wat we meemakenwel fabeltastisch bijzonder en indrukwekkend. Onze verw8ingen enwensen en dromenkomenhelemaal uit.

Ons laatste reisverhaal kwam uit Kuta op Bali. De tweede week van mei hebben we daar heel prettig en relaxed doorgebracht samen met de Kustertjes enregelmatig ook de Vosjes. De familievakantiedagen waren vooral gevuld met zwemmen, kletsen, lachen, strandfietsen en wandelen,drinken en eten. Daarbij hadden we op José's verjaardag nog een mooie financiële meevaller; de ijsjes bij de Mac kostten die dag geen 16, maar slechts 8 cent! Dus bleef er geld over voor actieve uitstapjes. Met een busje vanuit Kuta hebben we een dagBali-cultuur opgesnoven en zijn we met zijn tienen landinwaarts getrokken om tempeltjes, rijstvelden en de mooie natuur te bewonderen.Twee dagen later zijn wemet Jan, José, Veerle en Ruben gaan snorkelen en hebben we een dierenparkje en nog een tempeltje bezocht. Dreigende tempelsleur pakken ze op Bali slim aan door de tempelcomplexen op te leuken met grote groepen apen. Die zorgen met hun apestreken altijd wel voor leven in de brouwe(rs)rij. Op 12 mei hebben we onze familie en vriend(inn)en huiswaarts uitgezwaaid en waren we weer helemaal op elkaar aangewezen. Jullie hoevenje daar geen zorgen over te maken, want dat gaat nog steeds prima.

Maar na anderhalve week 'vakantie', moesten we onze reisaccu's wel weer even opladen. We hadden zelfs een klein beetje last van een maandagmorgen-na-de-vakantie-gevoel. In Ubud hebben we het dan ook lekker rustig aangedaan en zijn er maaréén dagje op uit getrokken. Ubud ishet culinaire enkunstnijverheids-centrum van Bali.Met de denadruk op nijver, zo ontdekten wij opons brommertochtje van 15 kilometernaar de tempel Gunung Kawi. De eerste 10 kilometer vanaf Ubudstonden de winkeltjes met schilderijen, beelden, meubeltjes, sarongs, etc. strak tegen elkaar langs beide kanten van de weg. 2000 Winkeltjes, hebben wij snel uitgerekend en dan zijn er in Ubud misschien nog wel eens net zoveel.Op onze tweede dag in Ubud hoorden wij ineens 'Fonske' roepen. We dachteneven dat we het verkeerd verstonden, maar Sanne en Dirk waren na een kort Java-avontuur ook toevalligal in Ubud beland. Dat werden dus weer twee lekkere en gezellige avondjes.

Van Ubudzijn we op 17 mei naar Probolinggo op Java vertrokken en dat werdeen lange, afwisselende reisdag; drie uur taxi, twee uur veerboot, tien minuten ojek (brommertaxi),zes uur treinen in ekonimis kelas en een kwartiertje becak (driewielfietstaxi of riksja). De volgende dag gingen we direct door naar Cemoro Lawangaan de voet van de Bromovulkaan. Dat was slechts twee uurtjesbussen, maar we moesten wel drie uur wachten voor het busje vol was, want eerder vertrekken ze hier niet. Maar goed, dan neem je een koffie en later een bakso (soep met ballen) en je probeert wat te praten met de altijd vriendelijk nieuwsgierige Indootjes en dan zijn diedrie uurtjes ook weer voorbij.

De volgende ochtend stonden we om half vier op om de zonsopgang over de Bromo vulkaan te zien,hét Java-hoogtepunt volgens sommige folders. De zon bleef die ochtend echter lekker liggen onder haar dikke wolkendekbed en spande zich niet verder in dan een piepklein, roze knipoogje. Zo werd Bromo voor ons alleenletterlijk eenJava-hoogtepunt.

Naeen laat ontbijt om half negenbusten we door naar Solo, waar we twee dagen zijn gebleven. Een dagje om te relaxen en uit te rusten en een dag om de stad te bewandelen. De schoonsteen'beste' stad van Java, volgens eigen zeggen,met unieke vrijliggende fietspaden enalsbelangrijkste trekpleister het kraton, ofwelKasunanan Palace. Dit paleis met de omliggende oude wijk hebben we verkend onder begeleiding van Ambar, eenheel aardig gidsmeisje. Mooie gebouwen in een rustige omgeving mether en der een Hollands tintje. ‘s Avonds hebben we een Wayang Orang voorstelling (schaduwpoppenspel met echte mensen) gezien ... bijna helemaal: Wa' lang was een betere naam geweest.

Vanaf Solo was het anderhalf uur treinen naar Yogyakarta, 'apenootjes' dus, met gratis koffieproeven op het station. Soms zit echt alles mee! Het was even zoeken naar eenhotelletje, want hier zaten sommigen tot onze verrassing vol of waren ze niet wat wij zochten. Maar uiteindelijkhebben we iets simpelsen toch met zwembad gevonden plus, wat wij het belangrijkst vinden,keilief personeel. Yogyakarta hebben we vooralte voet en een beetje vanuit de becak bewonderd. We hebben over de Pasar Ngalem gelopen; de vogeltjesmarkt, die doet denken aan Antwerpen van vele jaren terug, maar dan veel warmer en wat armer. Zangvogels,tortelduiven en vechthanenzijn hier erg populair.Onze route liep verder naarhet kraton van Yogya.Veel groter en drukker dan dat van Solo en ook hier lagen de paleisgebouwen temidden van een mooie oude wijk met kleine straatjes, gevuld met mensen en wasgoed.Daarna hadden we zelfsnog puf ( de reisaccu's zijn weer helemaal opgeladen) voor het Taman Sari, het waterkasteel. Met een moeilijk af te schuddenamateurgids, die heel (zweet)geurig kon vertellen, hebben we de oude baden, watergangen en gebedsruimtes van de sultan bewonderd.

We hebbeneen middag, overnachting en ochtend uitgetrokken om de Borobudur, twee uurtjes buiten Yogya,uitgebreid te bezoeken. We hadden een sprankjehoop op een zonsondergang en/of zonsopgang, maar de zon kroop's middags rond tweeën alonder de wol(ken) om er's ochtends pas tegen tienen onder vandaan te komen. Maar de Borobudur zelf maakte alles goed.Deze boeddhistische tempel is een plek met een magische sfeer,mits erniet té veel Indootjes rondlopen die engels willen oefenen en met je op de foto willen, met5 kilometer fantastisch gebeeldhouwde reliëfs en 500 boeddhabeelden, al dan niet in opengewerkte stupa's (koepels).Het maakte op ons zoveelindruk, dat wij er drie keer zijn terug geweest.

Onze laatste middag in Indonesië hebben wede hindoetempels van Prambananbezocht, eveneens dichtbij Yogya gelegen.Onderweg kwamen we terecht in een tropische stortbui en het werd die dag niet meer droog. Tel daarbij op hetlopende restauratiewerk na de aardbeving van 2006 en je zult begrijpen dat Prambananwat minder was dan Borobudur. Maar zo'n regenbui zorgt ook weer voor een aparte sfeer en foto's en er zijn altijd weer giechelende meisjes die ons met hun engelse verhalenen fotoverzoekenweer opvrolijken.

Eergisteren zijn we naar Singapore gevlogen, vooral om een visum voor Birma te regelen. Na Maleisië willen we daar graag naar toe, maar dat gaat voorlopig niet lukken.Achter het visumloket op de Birmese ambassade zat een uiterst irritant Birmees machtsbelust en regelgeileikeltje, die ons zijn prachtige land niet in wil laten. We hadden alle visumformulieren keurig ingevuld en van pasfoto's voorzien, maarBirmees eikeltje wil persé een visitekaartje zien. En het laatste wat wij mee wilden nemen op een wereldreis,nadat wehet werk vaarwel hadden gezegd, waren wel visitekaartjes. Maar we gaan hetlangs onze reisroute in Kuala Lumpurof Brunei gewoon opnieuw proberen. En ondertussen bevalt Singaporeons verrassend goed. Eenwonderbaarlijke mix van supermoderne gebouwen, kitsch-mooie tempels,groene natuur, gigantische winkelcentra en vooralontzéttend véél eettentjes, van simpelestraatkraampjes totdure restaurants. We kunnenhier dan ook niet langer blijven dan drie dagen, want anders moeten we zaterdag nog zwaartransport regelen voor onze rit naar Melaka in Maleisië.

Gewichtige groeten aan iedereen behalve het Birmese eikeltje,
Fons en Margreet X X X