Omdat ons vorige verhaal zo lang was, hebben we de afgelopen tijd geprobeerd om wat minder mee te maken. Dat is helaas niet gelukt, dus dit verhaal is niet veel korter geworden.

Bijna drie weken geleden zijn we van Flores via Sumbawa naar Lombok gereisd. Met bemo, veerboot, busje, nachtbus, veerboot, bus was het toch weer een reisje van 26 uur. Vermoeiend, maar met genoeg grappige details om niet vervelend te zijn. Zo dachten wij dat de nachtbus bij vertrek vol was, maar kwamen er gedurende de reis steeds meer bagage (tot heuphoogte in het gangpad) en passagiers bij. In en uit de bus werd daarom een soort apekooien. En zo was de combinatie van een prachtige zonsopgang op de veerboot Sumbawa-Lombok en luide Amerikaanse countryballads via de intercom vreemd en toch mooi.

We hebben ruim anderhalve week op Lombok vertoefd; een week in het noordoosten, in Sengigi en op Gili Air, en een halve week in het midden, Tetebatu, en het zuiden, Kuta.
In Sengigi hebben we een dag langs de kust door prachtige rijstvelden gebrommerd met aan het einde ook nog een aardige waterval bij Ganga. We waren eigenlijk op weg naar de grootste waterval van Lombok maar dat bleek te ver op de brommer. Een dag later hebben we een bemo gehuurd met chauffeur om via een ochtendmarkt en een apenbos naar de watervallen van Sendang Gila en het traditioneel dorpje Senaru te gaan. Een dagvullend programma waarbij we voor de scherp onderhandelde prijs vlak voor vertrek ook nog een (overbodige) gids meekregen. De dag was afwisselend en leuk met in de middag een lekkere wandeling en frisse duik bij de waterval. De gids “forgot“ daarna ons naar het dorpje te brengen en probeerde ons zelfs nog wijs te maken dat een paar armzalige hutjes toch echt Senaru was. Eerst wilden ze niet terugrijden, maar toen wij op ons beste Indo-Engels zeiden ”We not see everything, we not pay everything.“ brachten ze ons daar toch nog netjes naartoe. Later zijn we ook weer vriendjes geworden.

De Gilis zijn drie bounty-eilandjes vlak voor de kust van Lombok, waar alleen wandelaars, fietsers en cidomo’s (paardje met karretje) rondlopen. Wij hebben geslapen op Gili Air, een dagje Gili Meno bezocht en er vooral gesnurkeld. Dat is een combinatie van languit liggen op een bruga (overdekt houten podiumpje), wat lezen, eten, drinken en af en toe een mooi snorkeltripje maken vanaf het strand. Oh ja, en we hebben allebei de eilandjes ook helemaal rondgewandeld.
Zondag, 26 april, zijn we naar de bruiloft geweest van de zoon van de eigenaar van ons buurhotel. Bruidegom en bruid waren van hoge komaf; de bruidsschat bedroeg 25 miljoen roepies en er waren wel duizend gasten. Wij werden uitgenodigd om het gastenboek te tekenen, een hapje mee te eten, de plechtigheid te zien en het bruidspaar te feliciteren. Gelukkig was er ook een box, waar wij ons eigen bruidsschatje in konden doen.

In Tetebatu werden we tijdens een wandeling door het dorp spontaan uitgenodigd voor thee en verse cocossap door de moeder van een (beetje) Engels sprekende jongen. We hebben een klein uurtje op de grond zitten kletsen in het Engels, aangevuld met onbegrijpelijk Indonesisch. Terug in ons huisje werden we meteen door de eigenaar op zijn brommer gezet om een bruidsstoet in het dorpje te kunnen gaan bekijken. De volgende ochtend hebben we met gids Abe een prachtige wandeling over de dijkjes tussen de rijstvelden gemaakt en `s middags hebben we de wijdere omgeving van Tetebatu verkend op de brommer.

Onze laatste halte op Lombok was Kuta. Dit is een surfmekka in een prachtige kuststrook met blauwe baaien en witte zandstranden, afgegrensd door steile groene heuvels en kliffen. Ook hier hebben we weer flink wat kilometers op de brommer gezeten om hiervan in ons eigen tempo te kunnen genieten. De korte wandelingen in de kleine dorpjes waren een welkome onderbreking van de brommerkilometers. Zowel in de dorpjes als onderweg klonk minimaal elke vijf minuten een vriendelijk “Hello Mister!“ in onze oren.

Afgelopen vrijdag zijn we van Kuta op Lombok gebust en geboot naar Kuta op Bali. Om acht uur hadden we een hotelletje gevonden en om half negen zaten we aan het bier met Dirk en Sanne, Fons` nichtje uit Liempde. Twee dagen eerder hadden we een mail van Fons` vader gekregen dat zij ook naar Bali kwamen. Via email en sms-jes was een afspraak zo gemaakt en hebben we elkaar in Kuta snel gevonden. We hebben twee avondjes gezellig gekletst, gegeten en geborreld.
En afgelopen maandag was er het tweede, al langer geplande, fysieke familiecontact. Eind van de middag konden we José, Jan, Veerle en Ruben in onze armen sluiten. Dat voelde lekker warm, wat hier niet vreemd is, en vertrouwd. En nu vieren we hier in Kuta ruim een week vakantie met z`n zessen. Voor ons een heerlijk relaxte reispauze met volop tijd om helemaal bij te kletsen. En de Kustertjes kunnen mooi uitrusten van hun drukke week op Java. Kuta is daar een perfect toeristenplaatsje voor met een langgerekt, breed strand, hotels met zwembad en heel veel winkeltjes, barretjes en restaurantjes. Maar we gaan ook nog wat doen, hoor! Met zijn zessen plus het gezin van Arianne (ex-collega van Margreet en reisgenoten van de Kustertjes: Toeval!) gaan we deze week Bali nog verkennen. Daarover schrijven we volgende keer weer meer.

Vakantiegroetjes uit een zonnig en warm Kuta van Fons en Margreet.