In onze laatste halve maand Zuid-Amerika blijkt weer hóe groot Argentinië is. We hebben deze twee weken bewust rustig ingepland met per adres vier of vijf overnachtingen. Tussen die adressen zaten nog wel drie lange nachtbusritten en een vliegreis, maar jullie horen ons niet klagen.

Twee weken geleden stapten we in Bariloche op ons laatste dag toevallig in dezelfde bus waar Tanya en Willie, onze Zuid-Afrikaanse vrienden, al in zaten om ook een wandeling te gaan maken. Dat hebben we toen maar samen gedaan en het werd een gezellige walkie-talkie, waardoor we nog ruim vier uur gelopen hebben. De verloren calorieën hebben we ´s avonds met bier en mexicaans eten weer terug gewonnen.

Van Bariloche was het achttien uren bussen geblazen naar Mendoza, de hoofdstad van het belangrijkste wijngebied van Argentinië en dus een 'moetje' voor Fons als Promillazerus-voorzitter. 'Zuid-Afrika' kwam een dag later die kant op en samen met Willie (Tanya was ziek) hebben we ge-wine & bike-d. Een zonnig fietsdagje met bezoekjes aan een olijfoliefabriek en drie wijnboerderijen, waarvan één met een leuk museum. Langs de route liggen wel elf wijngaarden, maar om die allemaal te bezoeken moet je óf heel hard fietsen óf bijna niets proeven/drinken. Beide opties druisen in tegen de Promillazerus-ethiek en dus hebben we een aantal wijnboerderijen geschrapt. Op de laatste boerderij hebben we direct een hele fles besteld in plaats van halve proefglaasjes; meer wijn voor minder geld.

Mendoza is verder een ontspannen, veilig stadje waar de mensen van het leven genieten. Dat gold niet voor onze landgenoot Kevin van Gaalen, die we daar op onze laatste middag ontmoetten. Helemaal overstuur vertelde hij ons dat hij die ochtend bij het busstation van al zijn geld en spullen was beroofd. Nu probeerde hij met politie en ambassade zijn terugreis te regelen, maar dat wilde allemaal niet erg lukken. Hij stond helemaal te trillen op zijn benen en wij hebben geholpen door wat geld te lenen om zijn ergste nood op te lossen. Hij bedankte ons uitvoerig en beloofde het geld snel over te maken. Ietwat bezorgd namen we afscheid van Kevin, maar die bezorgdheid was snel verdwenen. Op internet google-den we naar zijn naam, maar in plaats een collega-reiziger blijkt Kevin een oplichter te zijn, die zijn zielige verhaal al een jaar lang vertelt aan Nederlanders in Mendoza. Wij waren in het begin wel achterdochtig, maar Kevin´s verhaal en toneelspel waren zo goed dat wij er ook in zijn gestonken. Vette pech voor ons en misschien ook voor gestrande reizigers die onze hulp écht eens nodig kunnen hebben. Van de andere kant, (straat)theater in Nederland wordt ook duur betaald en wij hadden nu een overtuigende privévoorstelling voor nog geen 45 euro, waarvoor de hoofdrolspeler helemaal uit Nederland kwam.

Dezelfde middag, woensdag de 18e, vertrokken we met de nachtbus naar Buenos Aires. Een luxe bus, want we hebben Fons´ verjaardag zelfs ingeluid met champagne. Veel tijd om te vieren was er verder niet want de volgende ochtend vlogen we direct door naar Iguazú. Na het avondeten daar schoven twee Australische stelletjes hun tafeltje aan het onze en hebben we samenspontaan geproost op zijn verjaardag en het huwelijksaanzoek van twee van de Aussies. Werd het al weer snelgezellig!

Vlakbij Iguazú liggen de breedste watervallen van de wereld op de grens tussen Argentinië en Brazilië. Over een lengte van drie kilometer storten zich honderden grote en kleine watervallen naar beneden in een prachtig knalgroen junglegebied. Wij hebben twee dagen rondom de watervallen doorgebracht; een aan de Argentijnse en een aan de Braziliaanse kant. 'Spraakwaterval' zeggen ze, maar van het zien en horen van deze watervallen valt in het begin je mond alleen maar open en komt er even geen spraak uit. In Brazilië hebben we ook nog een vogelpark bezocht, waar de papegaaien en toekans al even kleurrijk waren als de watervallen met hun prachtige regenbogen.

Afgelopen dinsdag heeft de derde nachtbus ons naar Buenos Aires gebracht waar we een oud, leuk hotelletje in het centrum hebben gevonden. Een pizza bacterione hield Fons de eerste nacht endag aan bed en wc gekluisterd, waardoor Margreet op donderdag in haar eentje de dwaze moeders op het Plaza de Mayo heeft opgezocht. Sinds 1970 demonstreren zij daar iedere donderdagmiddag voor aandacht en opheldering over het lot van hun zonen en vaders, die tijdens de dictatuur zijn verdwenen. Vanaf vrijdag kon onze groep er gelukkig weer in zijn geheel op uit. We hebben verschillende wijken van Buenos Aires doorgewandeld; het kleurrijke La Boca, San Telmo met veel tango en antiek, de modern opgeknapte dokken, La Recoleta met haar parken en begraafplaats met bekende Argentijnen en Plaza San Martin met een bereleuke expositie.

Nog maar een paar uurtjes en dan nemen we afscheid van Centraal en Zuid-Amerika. We hebben hier een reisgids Zuid-Oost Azië gekocht en verheugen ons daarmee al op ons tweede reishalfjaar,terwijl we nog volop (na)genieten van onze eerste zes onvergetelijk magnifieke maanden.

Hasta siempre America y hasta pronto Asia!