Hè, hè ... weekend! We hebben deze week vrijwillig werk gevonden en we zijn er kapot van; letterlijk en figuurlijk. Sinds afgelopen woensdag helpen we in de keuken, tijdens de lunch en bij de middagactiviteit in twee projecten van Stichting Weeskind hier in Huaraz. Het koken met de vrouwen en aansluitend eten en werken met de kinderen is geweldig. Het geeft ons een Andes-berg plezier en voldoening en kost ons een Brabants bultje energie. Daarom vonden wij dat we vrijdagavond ons biertje en wijntje helemaal verdiend hadden.

Hoe zijn we hier in Huaraz ineens in het vrijwilligerswerk terecht gekomen? Nou, met de bus natuurlijk. We hadden vorige keer alleen niet moeten schrijven dat 'Busje komt zo' hier bijna altijd klopt. De dag erna, vorige week vrijdag, was prompt ons busje kapot. Wij dus snel terug naar het hotel om nog even het (inclusief!) ontbijt mee te pikken. Als reiziger ga je toch op de kleintjes letten. Na een extra dagje Loja, was het vanaf zaterdagflink bussen geblazen. Eerst tien uur van Loja via een soepele grensovergang naar Piura in Peru. Op zondag acht uur verder zuidwaarts, naar Trujillo. En, na een dagje pauze, maandagnacht nog eens elf uur met de VIP-bus naar Huaraz. Onze eerste reisdagen in Peru vielen, verwend als we zijn met mooie natuur, wel wat tegen. Grote stukken vlakke, droge woestijn en veel armoede in de dorpen en afval langs de wegen. Trujillo was een aangename verrassing; kleurrijk en schoon met mooie gebouwen en pleinen. We hebben er nog twee adobe piramides van het Moche volk (pre-Inca) bezocht: de Huacas del Sol y de la Luna.

Na onze nachtelijke busrit vonden we dinsdagochtend snel een leuk hostal in Huaraz. Het dakterras bood adembenemende uitzichten op de hoge, besneeuwde bergpieken van de Cordillera Blanca; het klim- en wandelmekka van Peru. Een perfecte plek om, na bijna vier maanden reizen, wat langer vrijwillig op een vaste stek te zitten.

Een maandje geleden ontmoetten we in Chugchilán toevallig Ine, die daar ontwikkelingswerk doet en regelt. Met haar hebben we toen gesproken over twee tot drie weken vrijwilligerswerk. Zij en wij waren erg enthousiast, maar het kwam voor ons net iets te vroeg. Ine bracht ons in contact met Tamara, die voor Stichting Wees Kind (www.stichtingweeskind.nl) in Huaraz het vrijwilligerswerk coördineert. Een belletje afgelopen dinsdagochtend leidde tot een heel gezellige dinsdagavond met Tamara en de afspraak om woensdag een project te bezoeken. Stichting Wees Kind ondersteunt drie eetzalen en een kindertehuis in (de buurt van) Huaraz met geld en vrijwilligers uit Nederland. Voldoende en goede voeding is erg belangrijk voor de gezondheid en ontwikkeling van de kinderen en daar ontbreekt het hen thuis vaak aan. Via de eetlokalen zorgt Stichting Wees Kind samen met de ouders en met vrijwilligers voor gezonde voeding en koppelt daaraan creatieve en school-activiteiten (het is nu vakantie) voor de ontwikkeling van de kinderen.

Onze korte inzetbaarheid wijkt af van hun vrijwilligersformule maar gelukkig was Tamara zo flexibel en creatief om samen met ons deze fantastische klus te bedenken én ons onderdak te bieden in hun vrijwilligershuis. Onze werkdag begint met een wandeling twintig minuten bergop vanaf thuis (zo voelt het al) naar Los Pinos om Magda en Elita te helpen in de keuken. Dinsdag en donderdag blijven we daar om met de kinderen te lunchen en vervolgens Edit te ondersteunen bij de creatieve middagactiviteit. De andere drie dagen doen we datzelfde in Ichoca, een dik halfuur lopen verder bergop. We krijgen dus ook nog gratis gezonde bergwandelingen.

Woensdag hebben we kennis gemaakt met de kinderen en sommige moeders en dat was zo spontaan, warm en leuk, dat we gelijk zijn begonnen. De komende twee weken komen we dus 'tot rust' in Huaraz met vrijwillig werken en hopelijk nog wat wandelenergie voor de weekeinden. We genieten met grote, volle, blije teugen!